गावच्या घराबाहेर अंगणात एक छोटंसं तुळशी वृंदावनही आहे. आजी रोज पहाटे तिकडे रांगोळी घालते आणि सकाळ संद्याकाळ तुळशीची पूजा करते.
अशी निष्ठावंत गाव, स्वच्छ गाव - एक स्वप्न, एक आदर्श, आणि एक वातावरणातलं साकारात्मक सुरूप.
साक्री हे त्याचे नाव. तेच माझे गाव आहे. कृष्णा नदीमुळे आमच्या गावाला बाराही महिने भरपूर पाणी मिळते. त्यामुळे हिरव्यागार वृक्षवेलींची झूल बाराही महिने आमच्या गावावर पसरलेली असते.
जातीय संघर्ष, धार्मिक वितंडवाद, दहशतवाद, प्रांतवाद, या देशाच्या स्थैर्याला व शांततेला आव्हान देतात.
या सर्वांशिवाय रात्रीच्या वेळी थंड वारा आणि दिवसा उबदार पण आल्हाददायक वारा जाणवतो.
त्यामुळे अनेक व्यापारी ताजी भाजी गोळा करण्यासाठी आमच्या गावात येतात. गावातील लोकांची एकजूट आणि विदेशी व्यापाऱ्यांचा प्रभाव टाळणे हे विशेष आहे.
शिवाय, झाडे, विविध प्रकारची पिके , फुलांचे वैविध्य, नद्या इ.
शेती हाच येथील गावकऱ्यांचा मुख्य व्यवसाय आहे. या शेतीतही सतत प्रगती करण्याची गावकऱ्यांची तयारी असते. गावकरी व्यसनांपासून दूर असल्यामुळे गावात नेहमी स्वास्थ्य, संपन्नता आढळते.
बाजारात पालेभाजीचा बाजार, माशांचा बाजार आणी जनावरांचा बाजार भरतो. गावात प्रत्येक गोष्टीची सोयी सुविधा केलेली आहे त्यामुळे लोकांना कोणत्याही गोष्टीसाठी बाहेर गावी जावे लागत नाही.
गावचं स्वच्छतेतलं महत्त्व जनांनी समजून घेतलं, आणि त्यास अपनंद केलं.
माझ्या गावात जाण्यासाठी दोन मार्ग आहेत; एक सार्वजनिक वाहतुकीने आणि दुसरे खाजगी वाहनाने.
गाव हे कुटुंबासारखे असते. प्रत्येकजण आपापली चांगली-वाईट कृती शेअर करतो. दिवाळी, होळी किंवा नवरात्री यांसारख्या विशेष प्रसंगी लोक जमतात आणि त्यात सहभागी होतात.
स्वच्छतेचं नाटक आयोजित, प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता कार्यक्रमे साधण्यातलं गावातलं उदार समर्थन.
आपलं गाव हे आपलं देवाचं आसपास, आपलं घर हे आपलं get more info मंदिर - हे सगळं एक अस्तित्व दर्शवतंय.